Το 1990 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του Κενίσι Ομάε με τίτλο «Ένας κόσμος χωρίς σύνορα» και όπως γράφει ο Γκίντεον Ράχμαν στους «Financial Times», ο τίτλος αυτός αντανακλούσε τέλεια το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης.
Τα επόμενα 25 χρόνια, όλες οι εξελίξεις στις επιχειρήσεις, την τεχνολογία και την πολιτική έμοιαζαν να επιβεβαιώνουν την υποχώρηση των συνόρων και των εθνικών κρατών, τα οποία προστάτευαν.
Καμιά διεθνής σύνοδος δεν ολοκλήρωνε τις εργασίες της αν κάποιος δεν επισήμαινε ότι κανένα σημαντικό πρόβλημα δεν μπορεί πια να λυθεί μόνο από τα εθνικά κράτη. Η διάχυση του Διαδικτύου ενίσχυσε την ιδέα ότι τα σύνορα δεν έχουν πλέον σημασία.
Κάποιος όμως ξέχασε να τα πει όλα αυτά στους πολιτικούς και τους ψηφοφόρους, συνεχίζει ο Ράχμαν.
Οι Σκωτσέζοι έκαναν δημοψήφισμα με θέμα την ανεξαρτησία τους και το ίδιο ετοιμάζονται να κάνουν σε δύο μήνες οι Καταλανοί, αναφέρει το δημοσίευμα και συνεχίζει, κατονομάζοντας τον Πούτιν ως τον πιο επικίνδυνο πολιτικό για τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης.
Την ώρα που η ΕΕ προσπαθεί να αρθρώσει μια αντίδραση στον Πούτιν, συνεχίζει το άρθρο, ορισμένοι ευρωσκεπτικιστές πολιτικοί όπως η Μαρίν Λεπέν εκφράζουν ανοιχτά την υποστήριξή τους στον ρώσο πρόεδρο. Στη Γερμανία, η ανερχόμενη πολιτική δύναμη είναι η Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία, που πιστεύει ότι τα γερμανικά συμφέροντα έχουν καθυποταχθεί στα ευρωπαϊκά.
Στην Σουηδία, οι ακροδεξιοί Δημοκράτες έλαβαν 13%. Στην Ουγγαρία, η κυβέρνηση έχει σαφείς αυταρχικές τάσεις και εκδηλώνει ανοιχτό ενδιαφέρον για τους Ούγγρους που ζουν πέρα από τα σύνορα της χώρας.
Τέλος το άρθρο καταλήγει, σύμφωνα με το pygmi.gr,καταδικάζοντας το Ισλαμικό Κράτος στην Μέση Ανατολή, το οποίο ανρώθηκε ωστόσο από την Δύση, κάτι που βέβαια σκόπιμα παραλείπει να αναφέρει το άρθρο.
from Lougantina-news http://ift.tt/1rsH3ok
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου