Μετά την Βαρκελώνη: Πως πολιτικοί και «ειδικοί» παίζουν τον Θεό με την ζωή σου

Η ζωή του μικρούλη Julian Cadman τερματίστηκε στην Βαρκελώνη. Κάποιοι αποφάσισαν ότι η ζωή του δεν αξίζει μπροστά στο «μεγαλύτερο οικονομικό όφελος»
Της Ilana
Mercer (American Renaissance) / ΚΟ

Οι ελίτ γνωρίζουν ότι οι ίδιοι δεν θα πληγούν από τις
πολιτικές που προωθούν.
Μόλις γίνει κάποια επίθεση από τρομοκράτες, εκείνοι που μονοπωλούν την δημόσια συζήτηση αρχίζουν τα κλισέ: «η τρομοκρατία επέστρεψε»,
«ο τρόμος κτύπησε», όταν, φυσικά, όχι η τρομοκρατία, αλλά οι τρομοκράτες
έπληξαν τη Βαρκελώνη της Ισπανίας στις 17 Αυγούστου. Οι τρομοκράτες έκαναν το ίδιο
λίγες μέρες αργότερα, στο Νιουκάστλ, στην Αγγλία και στο Τούρκου της
Φινλανδίας.

Εκείνοι που δολοφόνησαν 14 ανθρώπους στην Ισπανία και τραυμάτισαν
πάνω από 100, 15 από αυτούς πολύ σοβαρά, έχουν σάρκα και αίμα. Νέοι,
μουσουλμάνοι, Μαροκινοί με την δολοφονία
στο μυαλό τους. Σε όλους αυτούς τους νεαρούς Μοχαμέντ οι κυβερνήσεις έχουν
χαρίσει ελεύθερη πρόσβαση προς τα θύματα τους, στο όνομα των «ελευθεριών» αυτών
των θυμάτων. Το μόνο είδος που ζει με ασφάλεια πλέον, είναι οι ελίτ που αφήνουν
ανεξέλεγκτο τον κάθε βάρβαρο να σκοτώσει.


«Βασιλική» επίσκεψη σε τραυματισμένο παιδάκι. Τι συγκινητικό…

Όλοι οι πολιτικάντηδες στην Δύση, καλά προστατευμένοι με την
ευγενή χορηγία των φορολογουμένων τους – ξεστομίζουν εκ του ασφαλούς λογίδρια
του στυλ: «Αυτοί οι δολοφόνοι, αυτοί οι εγκληματίες δεν θα μας τρομοκρατήσουν».
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα μπουμπούκια της Theresa May και της
Μέρκελ τρομοκρατούν και θα συνεχίσουν να τρομοκρατούν τους συνηθισμένους ανθρώπους,
άνδρες και γυναίκες, αλλά θα αφήσουν στο απυρόβλητο τους ελίτ για προφανείς
λόγους.


Νίκαια Γαλλίας. «Μικρό κόστος»

Από τα πολλά εκατομμύρια ανθρώπων στην Ισπανία,
«μόνο» 14 ζωές χάθηκαν σε μια μέρα στη Βαρκελώνη. Παρόμοιοι αριθμοί
προέρχονται από το Λονδίνο, το Μάντσεστερ, τη Μελβούρνη, το Παρίσι, τη Νίκαια,
τη Νορμανδία, τη Στοκχόλμη, την Αγία Πετρούπολη, το Βερολίνο, το Αμβούργο, το
Κολόμπους (Οχάιο). Αλλά για τους ψευτοευαίσθητους – περιφρονητές της ανθρώπινης
ζωής, για αυτούς τους «κεντρικούς σχεδιαστές» που έχουν μπροστά τους «το μεγάλο
σχέδιο», οι αριθμοί είναι σχετικά μικροί. Αυτοί αποφασίζουν ποιος θα μείνει και
ποιος θα φύγει.

Στην τηλεόραση, την 1η Ιουνίου του 2017, ο Alex Nowrasteh, «εμπειρογνώμονας
μετανάστευσης» στο Ινστιτούτο Cato,
υποστήριξε ότι «η τρομοκρατία που γεννιέται στο εξωτερικό είναι ένας
κίνδυνος», αλλά ένας «διαχειρίσιμος» κίνδυνος, δεδομένου του
τεράστιου οικονομικού οφέλους της μετανάστευσης και του μικρού κόστους της
τρομοκρατίας»!

Πρόκειται για μια σκληρή ωφελιμιστική λογική αλά Jeremy
Bentham. [Ο Τζέρεμι Μπένθαμ ήταν Άγγλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος και θεωρείται
ο ιδρυτής του σύγχρονου Ωφελιμισμού. Ιδέα του Μπένθαμ είναι το Panopticon, ένας τύπος
κτιρίου-φυλακής που επιτρέπει την συνεχή επίβλεψη όλων των κρατουμένων]. Απαιτεί,
πρώτον, κάποιος να παίζει τον Θεό. Είτε κάθεται στη Downing Street, D.C., είτε στις Βρυξέλλες, είτε στη Βαρκελώνη, ο «θεός» αυτός έχει
αποφασίσει ότι οι μουσουλμάνοι ανάμεσά μας αποτελούν ένα must προκειμένου
να έρθει «το μέγιστο καλό στο μεγαλύτερο αριθμό πολιτών.» Στην
πορεία, μερικοί άνθρωποι θα πεθάνουν. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτό θα γίνει για «το μεγαλύτερο καλό».

Σύμφωνα με τα λόγια του «απολογητή του Στάλιν» Walter Duranty, «Δεν μπορείτε
να φτιάξετε μια ομελέτα χωρίς να σπάσετε αυγά».

Οι πιθανότητες, κάποιος από εμάς να πεθάνει από μουσουλμάνο,
είναι στατιστικά ασήμαντες – εκτός αν αυτό συμβαίνει σε εσάς.

Είναι ένας χοντροκομμένος υπολογισμός που οι πολιτικοί και
οι «ειδικοί» σαν τον προαναφερόμενο «εμπειρογνώμονα» του Cato, κάνουν.


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγή

from Lougantina-news http://ift.tt/2wf6yR9
via IFTTT