Οι σκληρές πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι αλλεπάλληλες κάλπες δύο εθνικών εκλογών και ενός δημοψηφίσματος, αλλά και η απουσία ακόμα και στοιχειωδών συναινέσεων στο μεταξύ των κομμάτων του λεγόμενου Συνταγματικού τόξου είναι αδιαμφισβήτητα όλα όσα χαρακτηρίσουν την χρονιά που έφυγε.
Τα ερώτημα στα χείλη των πολιτών παραμένουν τα ίδια.
Θα αλλάξει κάτι;
Η καθημερινότητα κυρίως όσων έχουν πληγεί από την πολυετή λιτότητα που επέβαλαν τα μνημόνια θα βελτιωθεί;
Η χώρα θα μπει σε αναπτυξιακή τροχιά;
Θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας και θα μπει φρένο στην ανεργία;
Θα «πληρώσουν», ουσιαστικά και μεταφορικά, όσοι έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού;
Σε αυτά τα ερωτήματα θα κληθούν να απαντήσουν εμπράκτως κυρίως η κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, διαφορετικά και το 2016 θα… συναντηθεί με την κάλπη νέων εθνικών εκλογών.
Άλλωστε η κυβέρνηση και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης έδειξαν πως δεν μπορούν να συμπορευθούν ή έστω να συμπλεύσουν κατά περίπτωση ακόμα και σε εθνικά θέματα, όπως το ασφαλιστικό, ενώ η κυβερνητική πλειοψηφία των 153 βουλευτών, η οποία μάλιστα προκύπτει από τη συνεργασία δυο κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που έχουν διαφορετικές «γενετικές» καταβολές, είναι ισχνή.
Πράγματι, το επιχείρημα του Μεγάρου Μαξίμου πως «αν η κυβερνητική πλειοψηφία ξεπεράσει τους κάβους του ασφαλιστικού, των «κόκκινων» δανείων και της φορολογίας των αγροτών δεν κινδυνεύει» είναι σωστή.
Όπως σωστή είναι και η εκτίμηση πως η επιτυχία της πρώτης αξιολόγησης, η ρύθμιση για απομείωση του χρέους, αν αυτή επιτευχθεί, θα τονώσουν το κλίμα και την ψυχολογία στην αγορά, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ωστόσο, όλα τα ερωτήματα των πολιτών θα παραμένουν και θα διατυπώνονται πιο φωναχτά.
Και αυτή η «φωνή» όσο δυναμώνει θα φέρνει όλο και πιο κοντά το «ατύχημα» για την κυβερνητική πλειοψηφία και κατά συνέπεια την κάλπη των εθνικών.
Η κυβέρνηση θα κριθεί σε όλα τα παραπάνω, αλλά η μακροημέρευσή της εξαρτάται από τις «απαντήσεις» που θα δώσει στα ερωτήματα που προαναφέρθηκαν.
Θα χτυπήσει αποφασιστικά τη διαφθορά, τη διαπλοκή και την ανεργία;
Θα κάνει πράξη το δικαιότερο φορολογικό σύστημα;
Θα αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση με ουσιαστική στήριξη και οικονομικό-κοινωνική επανένταξη όλων όσοι βγήκαν από τον κύκλο παραγωγικότητας;
Και εδώ πλέον δεν αρκεί η «πολιτική επικοινωνία» ή τα «πυροτεχνήματα» για «λίστες με λογαριασμούς στο εξωτερικό» που όλο ξεσκονίζονται και ουδείς πιάνεται στην… τσιμπίδα του νόμου.
Ο νέος Αναπτυξιακός νόμος πρέπει να δίνει κίνητρα και μάλιστα ισχυρά για την προσέλκυση νέων επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ενώ η ενεργειακή πολιτική πρέπει να χαραχθεί με προσεκτικές κινήσεις που θα καταστήσουν τη χώρα ενεργειακό κόμβο.
Εξάλλου ουδείς από τους πολίτες δεν περιμένει «μποναμάδες» για το 2016, ούτε «θαύματα» τελούμενα από «μαγικά ραβδιά».
Αυτό που περιμένουν οι πολίτες είναι ισονομία και ισοπολιτεία, ικανοποίηση του «κοινού περί δικαίου αισθήματος» και φυσικά σταδιακό φρένο στην μνημονική καταιγίδα άδικων μέτρων και εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Και φυσικά σε όλα αυτά θα πρέπει να δίνει το στίγμα της με σαφήνεια και η Αντιπολίτευση και κυρίως η Αξιωματική.
Δεν αρκεί η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη να εξαντλήσουν τις δυνάμεις τους στον αντιπολιτευτικό τους ρόλο.
Η ιστορία έδειξε πως αυτή η τακτική οδήγησε τα κόμματα της Αντιπολίτευσης σε εκλογική συρρίκνωση, από την οποία κινδυνεύει πλέον και η νεοεισαχθείσα στη Βουλή Ένωση Κεντρώων.
Και βεβαίως δεν αρκεί να… ξετυλιχθεί το περιβόητο σενάριο περί «κομμάτων του «Ευρωπαϊκού τόξου», στο οποίο δυστυχώς φαίνεται πως κάποιοι ακόμα επενδύουν.
Άλλωστε τι νόημα θα είχε τα κόμματα του «παλαιού πολιτικού συστήματος» απλά να «ενώσουν» τις αδυναμίες τους και να δημιουργήσουν ένα μεγαλύτερο;
Οι πολίτες περιμένουν να δουν ριζικές αλλαγές έως και «αναγέννηση» των κομμάτων αυτών και όχι κάποιο «λίφτινγκ» ή την αλλαγή της «μαρκίζας».
Αν, λοιπόν, κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν «συγκρουστούν» πρωτίστως με τον «κακό εαυτό» τους και δεν απαντήσουν έμπρακτα στα ερωτήματα των πολιτών τότε και το 2016 θα είναι μια χρονιά που τις απαντήσεις θα τις δώσει εκ νέου η κάλπη των εθνικών εκλογών.
Όσο για το σενάρια της οικουμενικής κυβέρνησης θα μπορούσε να είναι ίσως η «σανίδα σωτηρίας» των κομμάτων της Αντιπολίτευσης ή ενός συστήματος συμφερόντων εντός και εκτός συνόρων.
Ακόμα και έτσι, ο ρόλος μια Οικουμενικής κυβέρνησης θα είναι διπλός.
Από τη μία να εφαρμόσει τα μνημόνια και ίσως να… στρώσει το δρόμο και για ένα ακόμη, το τέταρτο, και από την άλλη να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.
bankingnews.gr
from Lougantina-news http://ift.tt/1MMemst
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου